Het roer om 6
Het roer om 6
Het roer om 6
Wat een klote tijd!
Ja daar lig ik dan midden in een onbekende zee. Wat een ongelofelijke reis was het tot nu toe zeg en ik ben blij dat ik bij het schrijven van deel 5 tot stilstand ben gekomen om dan weer op te gaan bouwen. Elke dag bezig om mijn schip weer klaar te maken voor de reis, reparaties te doen en ballast kwijt te raken. Alle gaten die door de stormen erin zijn geslagen te repareren. Tijdens deze voorbereiding maak ik mezelf vooral duidelijk dat juist dit al mijn reis is. Net als je op vakantie gaat. Zodra je de deur uit bent is het al begonnen en zelfs al als je bezig bent met de voorbereidingen. Geniet van deze hele reis!
Alleen sinds mijn versie 5 is er een hoop gebeurt: Alles werd duurder en duurder en nog duurder. De lontjes van de mensen korter, korter of heel kort. Buiten en binnen werd het kouder , kouder en soms erg koud. De verschillen worden groter, groter en nog groter.
En naast dit alles verminderd alles. Minder leuke dingen, minder warme dagen, Minder contact, minder ach vul zelf maar in………..
Het was ook een periode van afscheid nemen. Van mensen die toch anders in het leven staan of juist van vele die ophouden met te bestaan. In een half jaar tijd veel dierbaren en dierbaren van dierbaren losgelaten.
Waar er veel op mijn pad terecht is gekomen: word aangereden, telefoon kapot, droger kapot, elektrisch gereedschap kapot, emmer met water over de vloer, financiële tegenvallers en nog tal van dingen die als gevolg van stormschade bij mij aanvoelen. Als zijnde de restanten die neerkomen uit een tornado.
En wat ben ik deze periode hard op me bek gegaan, bedrogen, te kijk gezet, teleurgesteld, in de steek gelaten, voor de gek gehouden en ach………………… vul zelf maar in.
Ik dobber steeds verder weg van de oude wereld met alles en iedereen die daar bij hoort, steeds minder en minder en minder.
En ik………….ja ik………………ik voel…………..ik voel me…….
VRIJER DAN OOIT!
Wat heerlijk om momenten te ervaren zonder dat iedereen maar aan me hangt, me leegzuigt, me onderuithaalt, misbruik maakt, me besodemieterd en nog vele andere voorbeelden. En of dat mij nu overkomt, ik het me inbeeld of ik juist mezelf aandoe het is goed om te beseffen dat het ook anders zal gaan.
Ik kom steeds meer in verbinding met……
Het werk in het Hospice is erg zwaar en zo mooi. Wat een tederheid ontvang ik daar zeg. Mensen in hun allerlaatste fase nog even een schone kont kunnen geven en een aai over hun bol. Waar je de schaamte in hun ogen ziet veranderen in een twinkeling van …………….Een groter geschenk als dat bestaat er voor mij niet.
Ja wat doen we toch ontzettend moeilijk met elkaar. En dit tot in de laatste fase zo te mogen ervaren is mij zoveel waard. Juist het blijven waarborgen van mijn eigen ik en de ROB die ik wil zijn is voor mij als een anker geworden. Een anker die mij de ruimte geeft om verder te rijken en tegelijkertijd terug kunnen keren naar……
En dit word dan beloont door….een deurbel die afgaat en er is niemand….tot die keer toe….een paar uur later valt er een schilderij van de muur midden in de nacht en de ochtend blijft er een lamp knipperen. En hierna word ik opeens niet meer tussen 3:00 en 4:00 wakker en kan ik heerlijk uitslapen tot 4:40 a 5:00. En nog tal van mooie gebeurtenissen waarvan je de verklaring zelf mag invullen.
Ik heb in deze periode mijn ziektebeeld van over 28 jaar bezongen en een soort van genezend toegezongen. Ik heb een geweldige man ontmoet (hoe ik zal zijn wellicht in de toekomst)Ik voel me steeds minder verbonden met een gedeelte van ons bestaan. Neem steeds meer afstand van de 24uurs samenleving gekte….Ik heb mijn wifi vrije dagen uitgebreid van woensdag 16:00 t/m vrijdag 16:00. Ik heb van een hoop paginas afscheid genomen en ga vooral vele nieuwe verbindingen niet aan. De standaard maatschappelijke zaken worden mij niets tot weinig waard en juist het zware werk in het Hospice helpt mij hiermee. Want het kan zomaar ineens over zijn.
Ik verbaas me steeds meer hoe we soms verder van elkaar wegstromen. Wanty zelfs als mijn schip water maakt, alles tegen zit en ik tot stilstand kom. Ik hierna nog een paar stormen over me heen krijg, blijf ik geven en ontvang ik de dankbaarheid. Welke mij de lichtpuntjes geven om de liefde te ontvangen. We zijn hier samen op aarde en laten we er samen iets moois van maken. Dit lot ligt in je eigen handen. Wees geen slachtoffer van je eigen geest. Gun je zelf de liefde van dankbaarheid. Geef iemand eens een knuffel, een bloem, een glimlach, een kaartje en doe dit eens vaker en vaker en vaker…..
Wees lief voor jezelf!
Vier je leven en blijf op zoek!
Je bent goed zoals je bent!