Vaderdag

Vaderdag

Vaderdag ( geschreven 2012 )

Zoveel verdriet em zoveel pijn,

Waarom kan ik niet iedere dag bij jou zijn.

Al deze emoties en al mijn verdriet,

Waarom nee waarom is er nou niemand helemaal niemand die dat inziet.

Nee Rob we snappen je echt heus wel,

Als er wat is dan trek je toch gewoon aan de bel.

Nee mensheid zo zit Robje niet in elkaar,

Je zal me moeten dwingen met bv nee geen gemaar.

Maar wat moet ik nu hier mee aan,

Zal ik er dan echt altijd alleen voor staan.

Hetdoet zo’n pijn, mijn hart word eruit gerukt,

Eb al die dwaze gedachtes help ik word ge mindfuckt.

Ik ben verdrietig en tegelijkertijd zo kwaad,

Nee ik weet mij echt geen raad.

De pijn, de pijn is mij de baas,

Snap het leven niet meer zie alles als een waas.

Hoe kan iets dat zo bijzonder is,

Je zo kapot maken door al dat gemis.

Je twinkel in je ogen, je lompheid, je bazigheid, je geur en je glimlach,

Waarom moet het weer zolang duren voordat ik je zien mag.

Vroeger, ja vroeger was ik iedere dag bij jou,

Ik had je dan in me armen en zei pappa houd van jou en ziet je gauw.

Nu moeten we twee weken het met de telefoon doen,

En dan aan het einde van het gesprek zegt papa dikke nachtzoen.

Een hele dikke vette nachtzoen dat krijg jij,

Ze geeft hem terug en dat maakt mij weer blij.

Een meisje net op het perron vraagt aan mij, Waarom kijk jij boos en verdrietig tegelijkertijd,

Nou meisje het is vaderdag en had net een zwaar afscheid.

Iets wat weinig zullen begrijpen en zeker jij niet,

Nee jij bent een persoon die dat niet inziet.

2% van de mensheid begrijpt mij wel,

En ik zal die mensen vinden erg snel.

Met hun wil ik mijn leven delen,

En de rest van de wereld kan mij niks meer schelen.

Ook al zal iedereen zeggen zie je niet dat hij aan de afgrond zit,

Nee, ooonee wij weten op welk nivo wij zitten en begaan de zelfde levenrit.

De eerste zullen echt de laatste zijn,

En ja tis waar de laatse zijn de eertse wat is dat toch fijn